Dromen waarmaken

De tafel ligt bezaaid met kleren. T-shirts, twee truien, een jurkje, zou het allemaal in de rugzak passen? Nog een extra handdoek erbij, het kan allemaal net.
Mijn dochter gaat naar Nieuw-Zeeland. Vijf maanden blijft ze weg, eerst een stage en als toetje een rondreis door de overweldigende natuur.
De stress is voelbaar. Over twee uur vertrekken we. Niks vergeten, heb je alles? In de auto met z’n allen naar het vliegveld hebben we weleens gezelliger meegemaakt. De spanning van het naderende afscheid hangt boven ons hoofd.

Ze wilde zo graag stagelopen in het buitenland en dan het liefst in Nieuw-Zeeland. Want daar was het onvoorstelbaar mooi en dan kon ze ervaren hoe het voelde om aan de andere kant van de wereld te zijn. Helemaal alleen, zonder ons, zonder haar vriend. Al die zaterdagavonden aan de keukentafel dat we alle ins en outs bespraken. Alle voorbereidingen, voorpret en regelwerk vooraf.

We staan in de vertrekhal van Brussels Airport. De incheckbalie is open, het moment van afscheid is nu gekomen. Mijn keel zit dicht, ik geef haar een dikke knuffel.
Haar vriend neemt afscheid, ze huilt en dan zegt hij: “Het is je droom.”
O ja, daarom zijn we ook alweer hier op het vliegveld, door de zenuwen was ik dat helemaal vergeten. Natuurlijk, ze had een droom!
Zo knap dat hij op het allermoeilijkste moment zijn eigen gemis aan de kant zet en benoemt waar het allemaal om draait. Haar droom. Een droom die nu op het punt staat te beginnen…