Gelukkig hebben we de verhalen nog

Soms gebeurt er iets in je leven dat je voorstellingsvermogen te boven gaat.

Overal drijven spullen. Dozen zijn uit elkaar gevallen, kerstballen liggen tussen het campingservies en de knutselwerkjes van de kinderen. De diepvries heeft een smak gemaakt. De geur van nat karton en tapijt dat urenlang in het water heeft gelegen sijpelt mijn neus binnen.

Ik weet niet waar ik kijken moet, het is een ravage. Een enorme hoosbui heeft mijn souterrain overspoeld terwijl ik op vakantie was. Er heeft een zwembad in mijn huis gestaan van meer dan 1 meter.

Aan elk voorwerp zit een verhaal vast. Dat legopoppetje tussen de natte puzzelstukjes, die lieve eerste schoentjes van mijn dochter, een oude rieten stoel van oma tussen vochtige fotoalbums. Allemaal verhalen die in het water dobberen. Waar ik geen tijd voor heb want alles moet eruit. Nu. Weg. In een grote gele container. Pijn. Reddeloos verloren.

Het is inmiddels 7 weken later. Grote ventilatoren staan de hele dag te loeien om de ruimtes te drogen. Daarna wordt alles opgeknapt. Gelukkig maar, alles komt goed. Ze gaan er iets moois van maken.

Meer dan ooit besef ik hoe belangrijk het is ervaringen op te schrijven. Niet alleen om te bewaren maar ook om gebeurtenissen te verwerken. Want gelukkig hebben we de verhalen nog…