Geluk ligt voor je voeten

Ik open mijn autodeur en hoor het geroffel in de verte. Een specht. Verder is het stil. De specht trommelt rustig verder, zijn echo klinkt door het bos. Ik ben vroeg en installeer me bij het hek, zodat de deelnemers van de schrijfwandelgroep me kunnen zien als ze de hoek om komen rijden. De eerste lentestralen verwarmen mijn gezicht, het gras is nog nat van de ochtenddauw. Een golf van geluk overspoelt me. Dat ik hier sta in deze bleke ochtendzon met een frisse wandeling voor de boeg en een mooie schrijfsessie en gesprek daarna. Het geluk ligt zomaar voor mijn voeten.
Dat besef voel ik op dat moment vanuit mijn tenen.

Eigenlijk ligt het geluk altijd aan je voeten. Alleen zien we het vaak niet. Want we zijn met ons hoofd bij die vervelende klus van morgen of dat nare gesprek van gisteren. Geluk is er gewoon en het is niet meer dan een vogel in de verte, een lentezonnetje en een immense stilte. Drie ingrediënten die zo simpel lijken, maar die mijn gelukshormonen doen vertienvoudigen. Meer is er niet nodig, geen grote woorden, geen “Eerst moet dit gebeuren en dan pas…”

Geluk ligt er gewoon altijd.