Stoorzenders in je omgeving

Geef stoorzenders alle aandacht!

Nu zul je denken: wat heeft een palmboom met stoorzenders te maken?
Het zit zo: Tijdens mijn vakantie in Marokko kwam ik ze geregeld tegen: zendmasten in de vorm van een palmboom. Op het eerste gezicht net een echte palm, maar wel een hele lange. Zo eentje waar je dus niet omheen kunt.

Zo werkt het ook met stoorzenders om je heen en in jezelf. In eerste instantie vallen ze niet op, maar ze kunnen je behoorlijk bezighouden.

Vandaag laat ik zien hoe je met stoorzenders van buiten om kunt gaan.

Een voorbeeld van een stoormoment

Je kent het wel, je zit ingespannen op de computer te werken en je kind/ partner of collega komt binnen met een vraag. Je wilt je aandacht niet van het scherm loslaten, maar je kunt die ander ook niet negeren.
Wat is onze gebruikelijke reactie: We houden onze ogen gericht op de computer en met een half oor luisteren we naar de vraag van onze collega/dochter/man. Van binnen voelen we (onbewust) irritatie opkomen, want we zijn net zo lekker bezig en de vraag van die ander komt wel heel erg ongelegen. Dat stralen we dus uit naar de ander, die met een half antwoord en waarschijnlijk ontevreden gevoel rechtsomkeert maakt. Zelf zijn we ook niet tevreden. We zijn nu tenslotte toch gestoord in ons werk en we voelen wel aan dat we niet goed geluisterd hebben. En waarschijnlijk die ander teleurgesteld hebben. Een schuldgevoel komt bovendrijven en werkt onderbewust door terwijl je weer aan de slag gaat. Allemaal onruststokers die je van de kern van je werk weghalen.
En wat er vaak ook nog gebeurt bij kinderen: binnen no time staan ze weer bij je bureau met de volgende vraag, want ze voelen zich niet gezien en willen toch aandacht.

Nog een herkenbaar voorbeeld van een stoorzender

Zo is het ook met de telefoon: je zit middenin een spannend boek en je moeder belt. Je neemt toch op, want je weet dat ze behoefte heeft aan een luisterend oor. Terwijl zij uitgebreid verslag doet van de verjaardag van haar zus, lees je met een half oog de cliffhanger van het hoofdstuk. Ondertussen probeer je de grote lijn van het familiegebeuren van je moeder te volgen. Dat gaat dus niet lukken. Het ergste is dat zij het in de gaten heeft. Resultaat: voor beiden een onbevredigend gesprek. Zij voelt zich niet gehoord en jij voelt je wellicht schuldig dat je maar half geluisterd hebt. Ook al leg je de telefoon daarna neer, het suddert de hele dag nog na, want je voelt op je klompen aan dat je er niet echt voor haar was. Dus onbewust blijft het doorknagen. En dat kost energie.

Wat werkt wel goed bij stoorzenders?

Geef de ander de volle aandacht.
Ook al klinkt dat lastig, als je zelf ingespannen bezig bent: haal je ogen van het scherm of van je boek en ben er volledig voor die ander. Natuurlijk kun je zeggen dat je niet zoveel tijd hebt op dit moment, maar door er -al is het maar 30 seconden- helemaal te zijn voor je kind of collega, voelt deze zich gezien en kun je daarna met een goed gevoel verder, zonder dat er onderhuids iets knaagt.
En in het geval van het telefoongesprek: Zeg tegen je moeder dat je graag naar haar verhaal wilt luisteren, maar dat je op het hoogtepunt van je thriller bent en graag verder wil lezen. Geef haar liever 5 minuten voor 100% aandacht dan 10 minuten met een half oor.

Mijn ervaring is dat je na zo’n onderbreking meestal meteen weer snel middenin je werk zit, dus de (onbewuste) angst om iets te vergeten of er niet meer op kunnen komen als je gestoord wordt, is echt onterecht. En het kost je een stuk minder energie naderhand, want het geeft je een goed gevoel dat je er echt voor die ander kon zijn.